Praktyki religijne za młodu czynią szczęśliwszym w późniejszym życiu, umacniają charakter, chronią przed miękkimi narkotykami oraz opóźniają inicjację seksualną i zmniejszają liczbę partnerów w życiu

 

Badanie opublikowane w American Journal of Epidemiology (2018) - Powiązania wychowania religijnego z późniejszym zdrowiem i dobrym samopoczuciem, od okresu dojrzewania do wczesnej dorosłości.

W niniejszym badaniu zbadaliśmy prospektywnie związki zaangażowania religijnego w okresie dojrzewania (w tym uczestnictwo w nabożeństwach religijnych i modlitwę lub medytację) z szerokim zakresem dobrostanu psychicznego, zdrowia psychicznego, zachowań zdrowotnych, zdrowia fizycznego i wyników siły charakteru w młodym wieku dorosłym. (...) Wielkość próby wahała się od 5 681 do 7 458, w zależności od wyniku; Średni wiek wyjściowy wynosił 14,74 lat, a obserwacja wynosiła 8-14 lat (od 1999 do 2007, 2010 lub 2013). (...) W porównaniu z brakiem obecności w kościele, co najmniej cotygodniowe uczestnictwo w nabożeństwach religijnych wiązało się z większą satysfakcją z życia i pozytywnym afektem (emocje, nastrój, doznania), wieloma mocnymi stronami charakteru, niższym prawdopodobieństwem używania marihuany i wczesnej inicjacji seksualnej oraz mniejszą liczbą partnerów seksualnych w życiu. Analizy modlitwy lub medytacji przyniosły podobne wyniki.
Chociaż decyzje dotyczące religii nie są kształtowane głównie przez zdrowie, zachęcanie do uczestnictwa w nabożeństwach i prywatnych praktyk u nastolatków, którzy już mają przekonania religijne, może być znaczącymi drogami rozwoju i wsparcia, prawdopodobnie prowadzącymi do lepszego zdrowia i dobrego samopoczucia.